یکی از بهترین برنامه های جایگزینی متن است که در عین سادگی و رایگان بودن قابلیت های فراوانی را در اختیارتان می گذارد. با این کار صرفه جویی بسیار زیادی در وقت شما هم صورت خواهد گرفت. بر خلاف بسیاری از برنامه های جانشینی متن که فقط در برخی محیط های ویرایش متن کار می کنند، تکستر در پایین دسک تاپ شما می نشیند و کلمات اختصاری را که برای آن تعریف کرده اید، در تمامی برنامه ها کنترل کرده، تشخیص داده و جایگزین می کند. علاوه بر این با تکستر می توانید محل قرارگیری مکان نما را هم بعد از جایگزین کردن متن معین کنید. یا اینکه محتوای کلیپ برد را هم به صورت مجزا و یا در ترکیب با برخی عبارات از پیش تعیین شده درون متن تان جایگزین کنید.

شاید برایتان سخت باشد از میان مرورگرهای Opera و Chrome و Firefox مرورگری را انتخاب کنید ولی باید بدانید انتخاب شما سخت تر هم شده است ! شرکت Apple نسخه ۵ مرورگر خود را وارد بازار کرده است . نسخه ۵ بعد از ورود به بازار بسیار سریع میان کاربران جا باز کرده است . یکی از خصوصیات های این مرورگر قدرتمند و سریع ، ظاهر فوق العاده زیبای آن است . از نظر قابلیت های مهم باید بگوییم هیچ دسته کمی از مرورگرهای ذکر شده ندارد بلکه بسیار قدرتمند تر و سریعتر از آنهاست .
Safari شاهکار شرکت Apple است. این نرم افزار مرورگر (Browser) قدرتمندی است که برای دو سیستم عامل Mac و Windows ارائه می شود . مرورگر سریع صفحات با امنیت بسیار بالا و همچنین ظاهری بی نظیر در میان مرورگرها کاربران هنگام مرور صفحات به وجد می آورد . از نظر سرعت شرکت اپل اعدای بی نظیر بودن را دارد . این نرم افزار در اجرا جاوا اسکریپت از همه مرورگرها سریعتر است و باعث می شود بارگذاری صفحات بسیار سریع انجام شود . قابلیت های معمول مرورگرها یعنی Tab Browsering و Pop-Up Blocker نیز در این مرورگر وجود دارد . همچنین نمایش سایت هایی که شما بیشتر از بقیه سایت ها به آنها مراجعه می کنید ، در صفحه اول این مرورگر تعبیه شده است .

نیمه ماه رسید و قمری می آید

خبر آمد که مبارک سحری می آید

ماه در لاک خودش رفت و نیامد بیرون

تا شنید از خود او ماه تری می آید

رفت خورشید پی کار خودش تا گفتند:

صبح خورشید ز سمت دگری می آید

حاتم از فرط نداری به گدایی افتاد

تا شنید از همه بخشنده تری می آید

ای کرم زاده ، کرم پیشه ، کریم بن کریم

ای علی زاده ی از ریشه کریم بن کریم

ای حسن نام و حسن خلق و حسن جلوه حسن

کرده الطاف تو یک عمر به من جلوه حسن

همه را با کرم ات مست گدایی کردی

عبد بودی و خدا خواست خدایی کردی

لطف تو آمد و دلهای ولایی را برد

کرم ات آبروی حاتم طایی را برد

آنقدر جود نمودی که دلم بی تاب است

هر کجا اسم شما هست گدایی باب است

دو سه باری همه زندگی ات بخشیدی

دشمن ات را تو به بخشندگی ات بخشیدی

تو در اوجی و به پایین نظرها داری

تو عزیزی و به مسکین نظرها داری

به همه از کرم و لطف شما خیر رسید

کرم ات هم به محبان تو هم غیر رسید

سفره انداختی و اینهمه مهمان داری

تو خودت معجره ای ، آیه قرآن داری

یک جهان عبد و گداهای پریشان داری

فکر کردم نکند ملک سلیمان داری!

مثل موسایی و اعجاز عصایت جاری است

نه نگفتی به کسی ، دست عطایت جاری است

چه کسی مثل تو اعجاز مسیحا دارد؟

چه کسی مثل تو یک مادر زهرا دارد؟

چه کسی مثل تو باباش ولی الله است؟

هر که شد منکر آقاییِ تو گمراه است

ای کریمان همه در پیش عطایت بی چیز

ای کرامت ز وجود حسناتت لبریز

به جهانی همه دم لطف و عطای تو رسید

چه کسی در کرم و جود به پای تو رسید؟

اسم تان آمد و گلهای زمین وا شده اند

پیش پاهای شما جن و ملک پا شده اند

ای که در طایفه جود کریم ات خواندند

مثل بسم الله رحمن رحیم ات خواندند

پای این سفره نشاندید و بفرما گفتید

باز انعام رساندید و بفرما گفتید

سر این سفره به والله نشستن دارد

روی ارباب خداییش که دیدن دارد

پسر شاه شدن شاه شدن هم دارد

پسر ماه شدن ماه شدن هم دارد

ای کریم از تو ما هر چه بگویید رسید

دل من از تو به سر منشاءتوحید رسید

ما را نشانده اند سر سفره ی کریم

یکباره خوانده اند سر سفره ی کریم

از عرش هم تمام ملائک یکی یکی

گیسو فشانده اند سر سفره ی کریم

از بس کریم بود که انگشت بر دهن

یک عده مانده اند سر سفره ی کریم

حاتم که هیچ، طایفه ی حاتمان همه

خود را رسانده اند سر سفره ی کریم

مهمان ِ خوانده هست ولی باز بیشتر

خیل نخوانده اند سر سفره ی کریم

اصلا بهشت را به پشیزی نمی خرند

آنها که مانده اند سر سفره ی کریم

مهدی صفی یاری

امشب گرفته قلبم

دراوج روسیاهی

هستم خجل خدایا

ازاین همه تباهی

شرمنده ام خدایا

من خسته ازگناهم

بیزارم ازبدی ها

بنگربه سوزوآهم

یارب نصیب فرما

بیداری شبانه

هم اشک وآه وگریه

هم لطف بی بهانه

یارب توعفوفرما

جرم وخطاوعصیان

هم کن عطاخدایا

یک سینه پرزایمان

دلم روزی دوصدبار اینچنین مرد

دلم انگار هستی رابه سر برد

مرا قلب ضعیفم باکنایه

به سبکی تندولحنی عامیانه

بگفت آخرچه میخواهی زدنیا

بروبس کن تمام این بدی ها

برویک بار دیگرزندگی کن

بروبرکارخود شرمندگی کن

اگرمن قلب زاروخسته هستم

توکه جسمی ببین شرمنده هستم

به ماه مهربان آن ماه زیبا

همان ماه جهانی دل آرا

بگوماه قشنگ ومهربانم

ببین جانی نحیف وخسته دارم

ببین شیدای عاشق من شدم باز

بگوراه پریدن راه پرواز

توای زیبارخ ومهرانه دارا

بگوراهی برای یک مدارا

مدارا بادلی غمگین وخسته

کلیداین دل انگاری شکسته

دلم دیگرتحمل رابه سربرد

دلم مردودلم مردودلم مرد

توای ماه قشنگ ومهربانم

بدون صحبت باتوخزانم

بگوازقول من والا خدا را

ببین میخواهمت ای حق والا

ببین عشقت کندقلب مرا زار

ببین که نیستم دیگرخطاکار

ببخشم باردیگر، بنده هستم

واژه ها ازعشق توگم میشوند

همچودریاپرتلاطم میشوند

واژه هایم خیس عرفان گشته بود

خیس عرفان خیس باران گشته بود

یک به یک من واژه هارا می کشم

روی بومم غنچه هارا می کشم

می نویسم عاشقم تنها بخوان

جمله ی تنها خودت تنهابمان

گرچه تنهایی ولی عشقت ببین

کرده این تنهانشین تنهاترین

دردل دریاودرهفت آسمان

هستی وبودی تو رب این جهان

شدم شبیه شیشه ای شکسته ام به یک ترک

ببین که عاشقت شدم دگر مزن مرا محک

شکسته ام به دست توچه خوش شکسته ای مرا

صدآفرین به دست توکه میزندبه دل ترک

اگرچه عید شدولی ببین که غصه میخورم

که غصه ی توخوش ترازهزارسازنیلبک

دوچشم من به اشک شدچه بی خبرزاین جهان

که می چکندقطره هابه گونه ام چه نمنمک

تومهربان ترین چراشبیه سنگ شددلت؟

به قلب ریش ریش من،ترحمی!مزن نمک

دوباره از دوچشم من چکید اشک پرمهن

ببارقطره ی بلور تواندک وتوکمکمک

امروز من ازشرم خطامی میرم

فردادگرازشوق دعامی میرم

من آمده ام که بنده ی حق باشم

گویدکه برویاکه بیامی میرم

من عاشقم وشوق خدارادارم

درکعبه ویاکربُ بلامی میرم

این نامه ی اعمال که در دست من است

باشدسندی که بی ریا می میرم

ای کاش که در قنوت یاسجده روم

آن لحظه که ازجهان جدامی میرم

افسوس واشک وناله دیگراثرندارد

آیا نگار دیگر از دل خبرندارد؟

ازپافتاده ام من زین دوری وصبوری

گویاکه اشکهایم دیگراثرندارد

هجران کشیدم امایادتومانده درقلب

انگارعشقت ازدل عزم سفرندارد

من غصه های هجران درشعرمی نویسم

برآب می سپارم،زیراخطرندارد

هرجمعه بربلندی فریادکردم ای یار

این خواهش وتمنا آیاثمرندارد؟

خوکرده ام به داغت،دل بی قراریادت

انگاردل زعشقت قصدحذرندارد!

«برق چشمان توباران شده،می داندعشق»

نگهت مست وپریشان شده،می داندعشق

عالم وکون ومکان شعر! و مضمونش هم

اشک وخون،آه بیابان شده می داندعشق

پشت هرسنگ ترک پشت ترک خون جاری

پشت خون چیست که پنهان شده؟می داندعشق

راهی کرب و بلا کن دل خود را زیرا

دلت آیینه ی پیمان شده،می داندعشق

ای عجب دخترزهرابه اسیری بردند

ماده شیری که به زندان شده،می داندعشق

آه کان سینه ی مجروح مسیحایی او

غرق درمحنت دوران شده،می داندعشق

«زین تطاول که کشیدازغم هجران بلبل»

نوحه خوان غم یاران شده،می داند عشق

من معتقدم به عطر و بوی گل یاس

من آمده ام به جست وجوی گل یاس

اصلا هدف ازخلقت من این بودست

آیینه شوم برای روی گل یاس

ای کاش که مضمون همه قافیه ها

می بود فقط زخلق وخوی گل یاس

سوگندخدا تورابه هنگام دعا

سوگنددهم به آبروی گل یاس

وقت فرج حضرت مهدی برسان

تا آن که برآیدآرزوی گل یاس

سکوت بادل من آشناست،می دانی؟

«شکست شاپرکان بی صداست،میدانی»

دلم،دلی که غرق شدست،غرق دریادت

دلی شکسته وبس بی نواست،می دانی؟

هنوزخاطره هایت نرفته ازیادم

اگرچه راه من وتوجداست،می دانی؟

«همیشه دست توبوداینکه پرپرم نکنی»

ازاین به بعدولی باخداست،می دانی؟

سکوت می کنم ودر سکوت من گله هاست

که جاده ی گله بی انتهاست،می دانی؟

به اشتباه زمانی خیال من بودی

خیال وفکرتوکردن خطاست،می دانی؟

دمی سکوت وخموشی به خانه میخواهم

کجاست خانه ی خلوت؟کجاست؟می دانی؟

خیال لرزشت ای ماه،قلب من لرزاند

«که برکه شاهداین ماجراست،می دانی؟»

خداکندکه دلت مبتلابه غم بشود

که غصه خوردن توخون بهاست،می دانی؟

یک شب به یادرویت من بی ریاشکستم

آرام گریه کردم،دورازشماشکستم

می خواستم بگویم دلتنگ گشته ام باز

بااین زبان الکن،گفتم بیا،شکستم

دراوج گریه باخودگفتم اگرنیاید...

بااین خیال پرغم،من بارهاشکستم

ازدوری وصبوری دارم گلایه آقا

درخلوت شبانه،بین دعاشکستم

امشب کنارمحراب سرروی خاک بردم

باچشم های بسته،ازخودجداشکستم

ذکرفرج که خواندم درجمکران برایت

باران گرفت وآنگاه،درآن هواشکستم

...بسم رب المهدی...

ای مفردِ مذکرِ غایب ،فدای تو

ناقابل است،جان حقیرم برای تو

ای پاک و ای زلال و ای آئینه ی کمال

بارانی است،ابر ِدلم در هوای ِتو

خال ِلبت،همان،حجرالاسود من است

خیزد حرم اگر تو بیایی،به پای تو

خورشید در برابر تو سجده میکند

مبهوت مانده عالمی از ِانجلای تو

موسی شود مرید غلامان مکتبت

عیسی دوباره زنده شود از عطای تو

ذکرم همیشه،مطلعِ شعرم شده،بیا

ای مفردِ مذکرِ غایب فدای تو

امام حسن مجتبی(ع)-میلاد

رمضان آمد و دارم خبرى بهتر ازین

مژده اى دیگر و لطف دگرى بهتر ازین

گر چه باشد سپر آتش دوزخ، صومم

لیك با این همه دارم سپرى بهتر ازین

شب قدر رمضان، گر چه بسى پر قدر است

دارد این مه، شب قدر و سحرى بهتر ازین

مولد لولو پاك مَرَجَ البَحرَیْن است

نیست در رشته خلقت گهرى بهتر ازین

مادرش فاطمه و باب گرامیش على

چه كسى داشته اُمّ و پدرى بهتر ازین

رست پیغمبر از آن تهمت ابتر بودن

نیست بر شاخه طوبى ثمرى بهتر ازین

اسوۀ خلق زمین، فخر جوانان بهشت

مادر دهر نزاید پسرى بهتر ازین

گفت خالق فَتبارك به خود از خلقت او

كِلك ایجاد ندارد اثرى بهتر ازین

بگذر آهسته تر اى ماه حسن، اى رمضان!

عمر ما را نبود چون گذرى بهتر ازین

اثر صلح حسن نهضت عاشورا بود

امتى را نبود راه برى بهتر ازین

زنده شد با این صلح موقت اسلام

نیست در حُسن سیاست هنرى بهتر ازین

لطف كن اذن زیارت كه خدا می داند

بهر عشاق نباشد سفرى بهتر از این

گر چه مشمول عنایات تو بوده است «حسان»

یا حسن! كن به محبان نظرى بهتر ازین

امام حسن مجتبی(ع)-مدح و مرثیه

ای پســر اول شیــر خـــدا

ای بـه حسین‌بن‌علـی مقتدا

کـل محمّـد! و تمـام علـی!

بـر قد و بـالات سلام علـی

تمــام ‌قـد، آینــۀ کبـریــا

مــدال دوش خاتــم‌الانبیـا

تجسـم جمـال سـرّ و علـن!

کریـم آل فاطمـه یـا حسـن!

چشـم خدا محو تمـاشای تو

ارض و سما غرق تجلای تو

طلعـت زیبات حسن در حسن

بلکه سراپـات حسن در حسن

روی تـو تفسیـر تبـارک شده

ماه صیام از تـو مبـارک شده

ماه خـدا عـاشق شب‌های تو

روزه گشوده است ز لب‌های تو

مدح تو شـد زینت لـوح و قلم

بیـن امامـان بـه کـرامت علم

مظهر حُسن ذوالجلالی حَسن

چــارده آیینـه جمـالی حسن

مـاهِ ســر شـانــۀ پیغمبــری

مصـحف روی سینـۀ حیـدری

مدح تو وحی خالق سرمد است

خواندن آن به عهدۀ احمد است

جود و کرم هماره پا بست توست

دست کرامتِ خدا دست توست

دانش کل، قطـره‌ای از علم تو

خصـم، خجـالت‌زدۀ حلــم تو

ســلام بـر دسـت یداللّهـی‌ات

بــه ذوالفقــار اســداللّهـی‌ات

خلق و مرامت همـه پیغمبـری

بـازوی خیبـر شکـنت حیـدری

سکوت تو رمز پیام حسین

صلح تو منشور قیام حسین

از طـرف داور جــان‌آفـرین

بـر تـو و استقـامتت آفـرین

صبر تو سنگی شد و آمد فرود

بر سر خصم ای به سکوتت درود

جنگ جمـل شاهد پیکار تو

دست تو دست علی مرتضاست

اشارۀ چشم تـو خیبرگشاست

چـو ذوالفقار از کمـر بـرآری

کـم از علـی مرتضـا نـداری

تو در شجاعت پدری یا حسن

او حسن و تو حیدری یا حسن

تـو و علی دو بـازوی خدایید

همدم و هم‌سنگر و هم صدایید

علی تو، زهرا تو، پیمبر تویی

وارث ذوالفقـار حیــدر تویی

فاتح پیکار جمل کیست؟ تو!

حیدر کرار جمل کیست؟ تو!

فتنه چو با تیغ تو شد رو به‌ رو

خورد زمیـن بـا شتر سرخ‌مو

طریق فتح را تو طی کرده‌ای

ناقۀ فتنـه را تو هی کرده‌ای

عجب ندارم ای علی را سلیل

تیغ به دست تو دهد جبرییل

روا بود به وصف تو یا حسن

نـدای (لافتـی الا حسـن)

ای که بقیع دل ما قبر توست

شجاعت برتر تو صبر توست

تـو پسـر اَصبـر صابــرینی

تو آسمـان وحـی در زمینی

تو شهریار دست‌ بسته دیدی

تو گوشـوارۀ شکسته دیدی

تو وارث غریبــی حیـدری

تو شاهـد شهـادت مـادری

تو شاهد قتل بـرادر شـدی

به کودکی عصای مادر شدی

ای دل شب نهان ز چشم همه

مُشیــّع جنــازۀ فاطمـه!

با چه گنه حق تو غصب کردند؟

خصم تو را جای تو نصب کردند

ای همه شب خون جگر قوت تو

تیـر کجـا و تـن و تابـوت تـو

ای بـه تـو دائـم شـده آزارهـا

جور زمان کشتـه تـو را بارهـا

بعـد نبـی دست عـدو بـاز شد

قتـل تـو از کودکـی آغـاز شد

هر شب و هر روز چه شد با دلت؟

بعـد همـه یـار تـو شـد قاتلت

بـه گریـۀ زینـب کبـرا قسـم

بـه چـادر خاکـی زهـرا قسـم

بـار دگـر هـم کـرم آغـاز کن

در به روی «میثم» خود باز کن

امام حسن مجتبی(ع)-مدح

قیام سبز در عالم پدیده ی حسن است

که سیب سرخ، یقیناً رسیده ی حسن است

دلی که جای قدوم حسین گردیده

به یمن گوشه نگاهی ز دیده ی حسن است

غزل سروده شده از ازل برای حسین

ولی حسین پیام قصیده ی حسن است

اگر که کرببلا شد علم بدان جانا

قیام کرب و بلا خود پدیده ی حسن است

حسن به گریه کنان حسین می بالد

حسین اشک چکیده ز دیده ی حسن است

تمام عمر به دنبال رایت حسنم

که من غلام حسین از عنایت حسنم

امام حسن مجتبی(ع)-ولادت

ای مقتدای دستِ تمام كریم ها

مولای سبز پوش، امام كریم ها

ای چشمه سار فیض خدا كوثر لبت

ای جای چشم فاطمه دور و بر لبت

عالم گدای ریزه خور خوان دست توست

روزی میان سفره ی احسان دست توست

اول امام زاده ی دنیا خوش آمدی

ابن الكریمِ اُمّ ابیها خوش آمدی

اول پدر به حضرت حیدر تو گفته ای

پیش از همه به فاطمه مادر تو گفته ای

×××

آغوش گرم فاطمه بوی بهار داشت

صبحی كه مادرانه تو را در كنار داشت

آن روز با لبان تو افطار خود گشود

بابا علی كه كام تو را انتظار داشت

قنداقه ات شمیم دل انگیز خویش را

از عطر سیبِ سرخ خدا یادگار داشت

خورشید با نگاه تو از خواب می پرید

پیش از طلوع با تو و چشمت قرار داشت

پای بساط سفره ی افطاریِ خدا

هفت آسمان ملائكه ی روزگار داشت

عالم به عشقِ خالِ لبت آفریده شد

ور نه خدا به عالم و آدم چه كار داشت

×××

ای نازدانه كودكِ دلبند فاطمه

ای خنده ات بهانه ی لبخند فاطمه

تو چشم خود به روی نبی باز می كنی

جا دارد این كه بَهر همه ناز می كنی

ناز و كرشمه سُنتِ مانده ز عهدِ توست

شهبالِ سبز حضرت جبریل مهدِ توست

غوغاترین، عزیزترین، خوش قدم ترین!

در بینِ ایلِ جود و سخا با كرم ترین

چشمِ بد از قشنگیِ چشمت به دور باد

ملعونه ی حسوده الهی كه كور باد!

امام حسن مجتبی(ع)-مدح

سرم را در عدم خاک تو کردند

تو را سینه، مرا چاک تو کردند

تو را با ناز لولاک آفریدند

مرا اِعراب لولاک تو کردند

تو را در حمد، مالک نام دادند

مرا هم جُزء املاک تو کردند

اگر ما را گِل از عشقت سرشتند

به آب چشم نمناک تو کردند

حدیث شمع را بر خاک لیلى

از آن بزم طرب ناک تو کردند

تو فهمیدى گدایت مستحق است

مرا ممنون ادراک تو کردند

چه روى دل گشائى دارى اى یار

عجب بزم صفائى دارى اى یار

مُقیم شال سبز دلبرانم

سرشکم کز گریبانى روانم

نرویَد از مزارم جُز لطافت

که من هم بهره‏مند از آسمانم

به جز خاک قدوم عشق بازان

نباشد در میان سُرمه دانم

خریدار غمم، مسکین دردم

گرفتار توأم سرگرم جانم

گدایت جبرئیل و عرش جایت

رسولى، بنده‏اى، ربّى ندانم

پریشانم اگر دیوانه هستم

سر زلفى پىِ یک شانه هستم

خزان با خط سبز تو بهار است

لبم با یاد لعل تو خمار است

قعودت بستر سرخ حسینى

میان صلح تو صد ذوالفقار است

جمل از پا فتاد از نیزۀ تو

دو دست تو دو دست کردگار است

شهید کربلا خود بارگاهى ست

شهید مجتبى هم بى مزار است

نمى‏داند غمى جز بیقرارى

هر آن کس که اسیر این دیار است

دل از من بیقرارى از من اى یار

لطافت از تو زارى از من اى یار

بدانستم ز تو اکنون کرم چیست

ندارد فرق زَر یا که دِرَم چیست

هر آن جا که تویى میخانه آن جاست

به دنبال توأم دیگر حرم چیست؟

تو را مشتاق هستم هل اتایم

کنار روى تو دیگر اِرم چیست؟

اگر پاى غم تو در میان است

بپرس از پاى خود که این سرم چیست؟

اگر که شاهد خلق گدایى

تو می دانى که روح و پیکرم چیست؟

سرم با دامن تو انس دارد

بگو دردانۀ چشم ترم چیست؟

بسوزان و به بادم دِه سحرگاه

که بر پایت نشینم گاه و بیگاه

امام حسن مجتبی(ع)-ولادت

چه می شود که دوباره مجالمان بدهی

و وسعتی به فضای خیالمان بدهی

برای آن که بیاییم در بقیع شما

برای آن که بیاییم بالمان بدهی

چه می شود که برای گرفتن حاجت

برای این همه پاسخ سوالمان بدهی

کنار حج که دعای مدام این ماه است

سفر به شهر مدینه به فالمان بدهی

و چند ساعت دیگر از این ضیافت را

قنوت و اشک و دعا، حسّ و حالمان بدهی

برای آن که ضریحت به قم بنا گردد

چه می شود که شما هم مدالمان بدهی

شما ترنم زیبای شعر بارانی

تو آن دلی که ربودی دگر نمی رانی

رطب بده به گدایت برای افطارش

شفا بده به دل و سینه ی گرفتارش

کمک کنید نیفتد درون این دنیا

دعا کنید نیفتد به دوزخ آمارش

نوشته اند غلامت بهشت می آید

بهشت می برد او را خودش به اصرارش

هر آن که وقف تو شد با نگاه مادرتان

عجیب رونق خوبی گرفت بازارش

خرابه های دل و فکر و ذهن را آقا

سپرده ام به نگاهت به دست معمارش

شمیم یاس مدینه ز سمت خانه ی توست

برای آن که بیابد تو را طرفدارش

شفاعت است برایم قنوت سبز شما

حماسه است همیشه سکوت سبز شما

کریم! این دل ما باز یاکریم شماست

و تحت لطف و عنایات مستقیم شماست

شما که خانه یتان این دل است حرفی نیست!!

دل رمیده ی من نیز در حریم شماست

و تا اجازه ندادی به غایتت برسد

نشسته گریه کنان در حرم مقیم شماست

نشسته گوشه ای از کوچه ی بنی هاشم

گدایتان که همان سائل قدیم شماست

نشسته تا که بیایی عنایتی بکنی

نشسته منتظر رحمت نسیم شماست

مدد نما که محرّم به قله ات برسم

تمام قیمت من گریه بر یتیم شماست

پدر و مادرم آقا فدای قاسمتان

چه بی حد است برای زمین مکارمتان

از این سیاهی دنیا حجاب می گیریم

جواب ادعیه را مستجاب می گیریم

برای آن که همیشه حوالیت باشیم

سه شب به روی سر خود کتاب می گیریم

کتاب را که به حقّ شما قسم دادیم

از این تلألو سبز، آفتاب می گیریم

و بعد از آن دو سه بیت از بقیع می خوانیم

برای شستن قبرت گلاب می گیریم

برای پنجره ها یک دخیل از احساس

و ذکر نام تو را بی حساب می گیریم

برای آن که بسازیم بارگاه تو را

برای دیدن مهدی شتاب می گیریم

چه خوب با همه ی شهر عاشقت باشیم

چه خوب تا ابد الدهر عاشقت باشیم

امام حسن مجتبی(ع)-مدح و مرثیه

وقتی پدرت حضرت حیدر شده باشد

باید که تو را فاطمه مادر شده باشد

جدّ تو نبی بود، نه این طور بگویم

شک نیست که جدّ تو پیمبر شده باشد

جز بر در این خانه ندیدیم امامت

تقسیم میان دو برادر شده باشد

خورشید سفالی است که در سیر جمالی

از بوسه بر این گونه منور شده باشد

بو می کشم ایام تو را - باید از اخلاق

یک تکۀ تاریخ معطر شده باشد

ای حوصله محض چه تشبیه سخیفی ست

با حلمت اگر کوه برابر شده باشد

با اینکه قضا دست تو را بست ندیدیم

جز آن چه بخواهی تو مقدر شده باشد

از عمر تو یک روز جمل آیه فتح است

با صلح اگر مابقی اش سر شده باشد

فریاد سکوت تو چه آهنگ رسایی است

شاید پس از آن گوش جهان کر شده باشد

دق داد محبان تو را گر چه سکوتت

غوغای تو روزی ست که محشر شده باشد

روزی که به اعجاز تو مبهوت بمانند

شک ها همه تبدیل به باور شده باشد

خون جگرت ریخت نه در تشت که در دشت

داغ گل سرخی ست که پرپر شده باشد

در مکتب تو رشد سریع است عجب نیست

فرزند تو هم قامت اکبر شده باشد

آن چشم که گریان نشود روز قیامت

چشمی ست که از غصه تو تر شده باشد

باور نتوان کرد که خاکی ست مزارت

جز آن که ضریح تو کبوتر شده باشد

ای جان علی ریشه غم را بکن از دل

هر چند که اندازۀ خیبر شده باشد

مناجات با خدا

یـارب گرفتـارم، عبـد گنهکارم

این جرم بسیارم، تنها تو را دارم

یا نور یا قدوس

بنگر به آه من، کوه گنـاه من

روی سیاه من، ای رب غفّارم

یا نور یا قدوس

من دل به تو بستم، خالی بود دستم

تا بودم و هستـم، تنها تویی یارم

یا نور یا قدوس

سر تا قدم دردم، عمـری گنه‌ کردم

این نالۀ سردم، این چشم خون بارم

یا نور یا قدوس

این کوه عصیانم، این چشم گریانم

آلــوده‌ دامــانم، سنگین شده بارم

یا نور یا قدوس

یا قاضی‌الحاجات، یا قابل‌التوبات

یا سامع‌الاصوات، معبود ستارم!

یا نور یا قدوس

تـو ربّ معبـودم، تو کل مقصودم

من عبد مردودم، تـو حـیّ دادارم

یا نور یا قدوس

ما كوير و نگاه تو دريا

از كرم كن به خشكسالي ما

روزه داران يك نگاه توايیم

سفره دار قديمي دنيا

تو رسيدي و كوچه بند آمد

بار ديگر ز ازدحام گدا

بين اين خانواده تنها تو

ميشوي عشق ارشد مولا

پسرانش اگر چه مادري اند

از همه مادري تري آقا

وقت تقسيم نان و خرمايت

سمت تو دست آسمانيها

رزم روز جمل چه غوغا بود

برق تيغت چو تيغ مولا بود

حضرت عشق مجتبای علي

كيسه بر دوش پا به پاي علي

نمك خنده هاي تو كافيست

بهر افطار روزه هاي علي

تا دوباره دل از پدر ببري

دو سه آيه بخوان براي علي

بين آغوش او بخواب آرام

تا بهاري شود هواي علي

از سر سفره ي تو نان مي خورد

در كرم خانه ات گداي علي

آيه ي وان يكاد نازل شد

بر جمال تو از خداي علي

حك شده روي صفحه ي قلبم

حسن ابن علي خداي كرم

جستجو مي كند هوايت را

چشم من گاه رد پايت را

جان ناقابلم فدائيه تو

*** رد نكن جان رو نمايت را

اي خداي كرم بيا پر كن

كاسه ي خالي گدايت را

تو كريمي اگر چه لشگر برد

از سر شانه ات عبايت را

تو رسيدي نشانمان دادي

بركتهاي بي نهايت را

جا بده مثل ساير مردم

گوشه ي سفره بي نوايت را

و رطب از لب تو خورد علي

مادرت را به تو سپرد علي

عاشقت ميل پرزدن دارد

ميل باغ و گل و چمن دارد

رنگ سبزي تمامي جنت

منعكس از رخ حسن دارد

من قسم ميخورم كه عشق او

سهم در سرنوشت من دارد

شيره ي جان فاطمه خوردن

اين چنين هم حسن شدن دارد

نه زمين بلكه در تمامي عرش

جلوه از نور خويشتن دارد

سفره دار مدینه

وقتش رسیده تا که قدری با خدا باشم

به اصل خود برگردم از غفلت جدا باشم

با اهل دنیا هر چه بودم دگر کافی است

حالا زمانش شد که با اهل ولا باشم

من فطرتم میل مناجات سحر دارد

در آسمان بندگی باید رها باشم

امشب که قرص کامل مهتاب را دیدم

مطلوب باشد گرم تسبیح و دعا باشم

دیدم هم اکنون که بساط عاشقی جور است

خوب است من هم در مدینه یک گدا باشم

با یک توسل بر نخی از چادر زهرا

خاک قدوم یوسف خیر النسا باشم

غم ز آتش دوزخ ندارم تا حسن دارم

وقتی که اسم اعظمی چون یا حسن دارم

بیداری یا خواب است رویایی که می بینم

هست آسمان یا که زمین جایی که می بینم

بوی کرم می آورد دوش نسیم امشب

حل می شود اکنون معمایی که می بینم

با کاسه های خالی خود سائلان جمع اند

دور و بر سکوی زیبایی که می بینم

کیسه به دوشی از مسیر آشنا آمد

گویی غریبه نیست آقایی که می بینم

قدّ حسودان است کوتاه و نمی بینند

در ازدحام این قد و بالایی که می بینم

از دست عیسی نیز آری بر نمی آید

اعجازهای این مسیحایی که می بینم

آن ها که امروزند بند قرص نان تا شب

هرگز نمی بینند فردایی که می بینم

تا که گدایی هست شب گرد کریمی هست

ما را چه غم تا سفره مرد کریمی هست

این سفره از روی زمین تا آسمان پهن است

از آسمان هم تا به بالاتر از آن پهن است

بالاتر از آن هم خبر آورده جبرائیل

نزد ملائک سفره این خاندان پهن است

از یک سر این سفره در یثرب نشانی است

آن یک سر سفره ولی تا بی نشان پهن است

این جا دهان میمانان لقمه بگذارند

این جا بساط مهر و لطف میزبان پهن است

وقتی که صاحب سفره فرزند علی باشد

جای تعجب نیست بهر دشمنان پهن است

هر قدر خواهی ببر کم که نمی آید

هر وقت خواهی بیا این آستان پهن است

حاتم از این جا می برد روزی هر سالش

یعنی حسن هر سال مسکینی است دنبالش

از هر چه جز عشق تو بیزاری خوشم باشد

در سینه از مهرت نگهداری خوشم باشد

گویند بیکاران سراغ سائلی آیند

گر سائلی این است بی کاری خوشم باشد

حتی شده یک بار در ماه خدا آقا

مهمان من باشی به افطاری خوشم باشد

تنها همین که دوستت دارم الهی شکر

تنها همین که دوستم داری خوشم باشد

عصیان شکسته بال پروازم به سویت را

از دوش من بارم تو برداری خوشم باشد

وقتی سحرها آسمان ها هم صدای توست

با گوش جان تا صبح بیداری خوشم باشد

از گریه بر تو فاطمه خوشحال می گردد

پس در تمام زندگی زاری خوشم باشد

برگ برات کربلا که سرنوشت ماست

بسته به امضای تو آقای بهشت ماست

گر چه تو هم چون من گدایی مبتدی داری

اما به ما هم باز لطف بی حدی داری

باید بنای یک کرم خانه به پا سازند

در هر کجایی که تو رفت و آمدی داری

هم وارث صبر امیرالمومنین هستی

هم در شجاعت تو نشان احمدی داری

آدم به حُسن نور تو مرد عبادت شد

یعنی که هر جا نامت آید معبدی داری

رعشه به اندامت به هنگام نماز افتد

باران اشکی نیمه شب در مسجدی داری

یاد غریبی تو دیشب خواب می دیدم

دیدم که مانند حسینت گنبدی داری

آقا شما هم در مدینه گوشه بستر

هم کنج کوچه مقتلی و مشهدی داری

روی زمین تو گوش واره دیده ای یک روز

در کوچه ها تو گوش پاره دیده ای یک روز

چه میشود که دوباره مجالمان بدهی

و وسعتی به فضای خیالمان بدهی

برای آنکه بیاییم در بقیع شما

برای آنکه بیاییم بالمان بدهی

چه میشود که برای گرفتن حاجت

برای اینهمه پاسخ سوالمان بدهی

کنار حج که دعای مدام این ماه است

سفر به شهر مدینه به فالمان بدهی

و چند ساعت دیگر از این ضیافت را

قنوت و اشک و دعا، حس و حالمان بدهی

برای آنکه ضریحت به قم بنا گردد

چه میشود که شما هم مدالمان بدهی

شما ترنم زیبای شعر بارانی

تو آن دلی که ربودی دگر نمی رانی

رطب بده به گدایت برای افطارش

شفا بده به دل و سینه ی گرفتارش

کمک کنید نیفتد درون این دنیا

دعا کنید نیفتد به دوزخ آمارش

نوشته اند غلامت بهشت می آید

بهشت می برد او را خودش به اصرارش

هر آنکه وقف تو شد با نگاه مادرتان

عجیب رونق خوبی گرفت بازارش

خرابه های دل و فکر و ذهن را آقا

سپرده ام به نگاهت به دست معمارش

شمیم یاس مدینه ز سمت خانه ی توست

برای آنکه بیابد تو را طرفدارش

شفاعت است برایم قنوت سبز شما

حماسه است همیشه سکوت سبز شما

کریم این دل ما باز یاکریم شماست

و تحت لطف و عنایات مستقیم شماست

شما که خانه یتان این دل است حرفی نیست !!

دل رمیده ی من نیز در حریم شماست

و تا اجازه ندادی به غایتت برسد

نشسته گریه کنان در حرم مقیم شماست

نشسته گوشه ای از کوچه ی بنی هاشم

گدایتان که همان سائل قدیم شماست

نشسته تا که بیایی عنایتی بکنی

نشسته منتظر رحمت نسیم شماست

مدد نما که محرم به قله ات برسم

تمام قیمت من گریه بر یتیم شماست

پدر و مادرم آقا فدای قاسمتان

چه بی حد است برای زمین مکارمتان

از این سیاهی دنیا حجاب میگیریم

جواب ادعیه را مستجاب میگیریم

برای آنکه همیشه حوالیت باشیم

سه شب بروی سر خود کتاب میگیریم

کتاب را که به حق شما قسم دادیم

از این تلولو سبز آفتاب میگیریم

و بعد از آن دو سه بیت از بقیع می خوانیم

برای شستن قبرت گلاب میگیریم

برای پنجره ها یک دخیل از احساس

و ذکر نام تو را بی حساب میگیریم

برای آنکه بسازیم بارگاه تو را

برای دیدن مهدی شتاب میگیریم

چه خوب با همه ی شهر عاشقت باشیم

چه خوب تا ابد الدهر عاشقت باشیم

مجتبی کرمی

وقتی پدرت حضرت حیدر شده باشد

باید که تو را فاطمه مادر شده باشد

جد تو نبی بود نه اینطور بگویم

شک نیست که جد تو پیمبر شده باشد

جز بر در این خانه ندیدیم امامت

تقسیم میان دو برادر شده باشد

خورشید سفالی است که در سیر جمالی

از بوسه بر این گونه منور شده باشد

بو میکشم ایام تو را- باید از اخلاق

یک تکه تاریخ معطر شده باشد

ای حوصله محض چه تشبیه سخیفی است

با حلمت اگرکوه برابر شده باشد

با اینکه قضا دست تو را بست ندیدیم

جز آنچه بخواهی تو مقدر شده باشد

از عمر تو یک روز جمل آیه فتح است

با صلح اگر مابقی اش سر شده باشد

فریاد سکوت تو چه آهنگ رسایی است

شاید پس از آن گوش جهان کر شده باشد

دق داد محبان تو را گرچه سکوتت

غوغای تو روزی است که محشر شده باشد

روزی که به اعجاز تو مبهوت بمانند

شک ها همه تبدیل به باور شده باشد

خون جگرت ریخت نه در تشت که در دشت

داغ گل سرخیست که پرپر شده باشد

در مکتب تو رشد سریع است عجب نیست

فرزند تو هم قامت اکبر شده باشد

آن چشم که گریان نشود روز قیامت

چشمیست که از غصه تو تر شده باشد

باور نتوان کرد که خاکیست مزارت

جز آنکه ضریح تو کبوتر شده باشد

ای جان علی ریشه غم را بکن از دل

هرچند که اندازه خیبر شده باشد

هادی جانفدا

حسن جان

گفتم غزلی در خور نامت بنویسم

اندازه ی وسعم ز مقامت بنویسم

ای محشر امروز چه تشبیه بیارم

از قد تو فردای قیامت بنویسم

من قطره ام از عهده ی من بر نمی آید

از حضرت دریای کرامت بنویسم

لطف تو مرا پشت در خانه ات آورد

تا اینکه علیکم به سلامت بنویسم

شان تو نگنجید و از این قاب در آمد

دیدم که غزل مثنوی از آب در آمد

من ایل و تبارم سر این سفره نشستند

جمع کس و کارم سر این سفره نشستند

در باغ نگاه تو من کال رسیدم

پر سوخته بودم به پر و بال رسیدم

هم رنگ نگاه تو شده دامن دریا

آئینه زده ریسه به پیراهن دریا

اول نوه ی دختری خلق عظیمی

تو جلوه ی پیغمبری خلق عظیمی

مدیون تو هستند همه مردم عالم

نان عمل توست سر سفره ی آدم

مضمون سخاوت ز تو الهام گرفته

از صندوق قرض الحسنت وام گرفته

حرف کرَم تو همه جا ورد زبان است

چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است

صابر خراسانی

نا امیدی نرود دست تهی از در او

ای فقیران دلتان شاد کریم آمده است

نکند فرق به وقت کرمش دشمن و دوست

خانه هاتان همه آباد کریم آمده است

**

بی‌نقاب آمده ای کوچه ؛به این رهگذران...

...حق بده روی شما خیره شدن هم دارد

رو بگیر ای پسر با نمک حضرت عشق

پیچش موی شما خیره شدن هم د ارد

**

هر زمان می رود از خانه برون

فاطمه دود کن اسپند که چشمش نزنند

گوشزد کن به ملائک که پی رفع بلا

چارقل ختم بگیرند که چشمش نزنند

**

پشت در تا خجالت نکشد سائل او

قبل از اظهار نیازش کرمت را دیده است

ندهد فرصت گفتار به محتاج فقیر

گوش این طایفه اواز گدا نشنیدست

صابر خراسانی

مائده های رحمت و لطف حریم وا شده

قامت هفت آسمان پیش کریم تا شده

دست نیایش زمین مسیر عرش را گرفت

هلهله های نــُـه فلک به سبک ربّنا شده

یاس محمّد امین کــُــفو امیر مؤمنین

خالق اِنشقاق ماه با دم هل اتی شده

صف بکشید و کوچه را غــُــرُق کنید عاشقان

پرده کنار رفته و لحظه ی رو نما شده

فرشته پهن می کند سفره ی عشق و عاشقی

شاه کرم رسیده و رزق حرم جدا شده

حاتم از او شنفته و سوی مدینه رفته و ....

گفته گذشته ها گذشت حال فقط گدا شده

سعی و صفا و مروه و کعبه و مشعر و منا

مــُــحرم مهد پسر فاطمه مجتبی شده

طواف عشق می کنم با دح حیِّ ذوالمنن

سرود امشبم شده حسن حسن حسن حسن

سرود ناب سینه ام نام امام مجتباست

حسن ترنــُّـم لب اهل زمین و ماسِواست

سبط نبیِّ اکرم و وارث پرچم علی

امید قلب فاطمه امام شاه کربلاست

محو شود به ضربه ی خدائیــَّش فتنه ی سرخ

سبزقبای علوی شاخص وقت فتنه هاست

کاخ بنی اُمیّه را کیاستش به هم زده

رهبر مِهر و الگوی صداقت و صبر و سخاست

ولادتش میانه ی هلال ماه مغفرت

شهادتش زمانه ی عزای ختم الانبیاست

سفره ای از کرامتش پهن شده که بی گمان

جیره ی آن روزیِّ من سهم شما قسمت ماست

به یا علیُّ یا عظیم ِ عشق وا شده لبم

مقصد یاکریم دل کوی کریم آشناست

به قدر می رسد کسی که قدر او شناخته

هر که دلش به غیر او سپرده مفت باخته

غلام خانه زاد را به خانه راه داده ای

باز به بی پناه در حرم پناه داده ای

دست مرا گرفتیُّ و کشیده ای به سمت خود

به سائل قدیمیّت جلال و جاه داده ای

تو که قدم گذاشتی به روی چشم آفتاب

چه اعتبار و عزّتی به نور و ماه داده ای

منو نیایش و دعا!!! منو دم خدا خدا!!!

تو این جلا به سینه ی غرق گناه داده ای

دوباره در حسینیّه زبان به روضه باز شد

دوباره آبرو به این روی ِ سیاه داده ای

بغض یتیمیِّ تو و اشک غریبیِّ علی

تو خط ِّ روضه خوانیُّ و آه به چاه داده ای

تو گوشزد نموده ای علقمه را به پهلوان

تو راه نینوای غم نشان شاه داده ای

مراد کربلا شده مرید سر به زیر تو

نیامده نمی شود یافت کسی نظیر تو

به انتظار لحظه ای نشسته ام که تکسوار

با دم حیدری بَرَد دست به سمت ذوالفقار

دمی که کعبه از لبش می شنود علی علی

وَ بغض کوچه می شود شکاف قبر نابکار

با مژه های دیده و اشک تمیز می کند

شیعه بقیع یار از گرد غریبی ُّ و غبار

منجیِّ عشق می رسد که مثل مشهدالرّضا

صاحب صحن و گنبد و حرم شود مزار یار

مدینه می شود پر از زمزمه های فاطمی

پر از امیر خیبر و سوز غدیر روزگار

به کوریِّ سقیفه و اهالیِّ زخم زبان

صحن و سرای مادری بنا کند در آن دیار

روضه ی فاطمیّه و کوچه ی بغض مجتباست

اصل و دلیل محکم شیعه برای انتظار

روز ظهور منتقم عید کریم و مادر است

دعای ندبه نغمه ی احمد و آل حیدر است

دوستم می گفت :

پرستار پرسید:همراه بیمار؟؟؟

کسی پاسخ نداد!!!

سرم را پایین انداختم

و آهسته گفتم :ببخشید

همراهی ندارم من همیشه تنهام...!!