غرب و رویارویی با مساله ای به نام مهدویت

در مطلب قبل وعده کردیم که ضمن ارائه خلاصه ای از مصاحبه آقای دکتر بلخاری، به این بحث بپردازیم که از چه زمانی مذهب و اعتقادات ما برای غرب یک مساله شد و آنها بر این شدند که ببینند شیعیان که هستند و اعتقاداتشان چیست؟
ایشون معتقدند که همزمان با حضور صفویه در ایران، اهداف استعماری غرب نسبت به شرق به اوج خودش رسیده بود. اونها قصد داشتند ایران رو دروازه ورود به هندوستان کنند. و می دونیم که زمان صفویه یک دوران ویژه و طلایی برای مذهب تشیّع بود (در مقایسه با دوران قبل از آن).
از اونجایی هم که یکی از گزاره های مهمّ در تشیّع مقابله با زور و ستم و استعمار و... است، به همین دلیل غربی ها با یک سدّ بسیار محکم به نام تشیّع مواجه شدند که لازم بود به خوبی شناخته شود تا نقاط قوّت اون شناسایی شده و از اونجا ضربه بزنند.
یکی از مهمترین مسائلی که پایه و اساس تشیّع شناخته شد، مساله مهدویّت بود، (که آقای دکتر از اون به اسم مساله باب بودن تعبیر می کنه). بعد از اون می آن و به اشکال مختلف با این مساله مواجهه می کنند. مثلاً (همون طور که تو مطلب قبل گفتیم) آقای محمد علی باب رو از طریق مستر همفر گول زده و می اندازند توی این فضا برای به انحراف کشیدن این عقیده پاک و ناب و یا مساله مهدی سودانی و یا کتاب چهارپر که از این دسته اقدامات بود.


این مسائل ادامه پیدا می کنه تا زمان انقلاب اسلامی ایران که باعث تحیّر و شوکّه شدن غربی ها می شه.
مساله انقلاب چیز ساده ای نبود، همون طور که قبلاً هم گفتیم دارای یکسری پشتوانه های علمی بود که مثل ریشه های انقلاب عمل می کردند، نظریه هایی که تا اون زمان فقط سر کلاس درس استادان بزرگی مثل مرحوم نائینی و آخوند خراسانی و امام خمینی و... مطرح می شد و یا به صورت کتابها و جزواتی منتشر می شد، اما بعد از انقلاب از بعد نظری صِرف خارج شده و به بعد عمل رسیده بود.
یکی از اون نظریه ها، بحث ولایت فقیه بود، بحثی که باز ریشه در مباحث مهدویّت داشت، از این زمان به بعد، رویکرد غرب هم نسبت به مقابله با این اعتقادات عوض می شود. اونها به این نتیجه رسیده بودند که هرچه رو که به صورت مستقیم با اون مواجهه کنند، مساله مهمّی تلقّی می شود و ممکنه از همین راه مردم دیگر کشورها در پی شناخت حقیقت تشیّع و مضامین اون بر بیان، از این جهت بود که دست به مواجهه غیر مستقیم زدند، با مطرح کردن مباحثی مثل آخرالزمان و ساخت فیلمهایی در این زمینه مثل؛ آرماگدون و نوستراداموس و... .
البتّه اینکه با این فیلم ها و بازی های رایانه ای و مسائلی از این دست، چقدر توانسته اند افکار عمومی رو فریب بدن، باید بررسی بشه، ولی قطعاً در این راه ناموفّق هم نبوده اند و یک هراسی از اسلام و تشیّع و ایرانی ها به دلها انداخته اند.
باید توجّه داشته باشیم که ما در زمانی زندگی می کنیم که بحثهای دموکراسی و حضور عامّه مردم در تصمیم گیری ها و... به اوج خودش رسیده، قطعاً سیاست مداران اگر بخواهند اقدامی بر علیه کشوری یا دین و آئینی داشته باشند، باید اذهان مردم خودشون رو آماده کنند، یعنی اوّل با فریب افکار عمومی آنها، زمینه رو فراهم کنند و بعد کار رو عملی کنند، پس این اقدامات رو باید شناخت، فیلم ها و بازی ها و کالاهای رسانه ای که در این زمینه ها ساخته شده رو باید خوب بشناسیم و اوّلاً استفاده نکنیم و بعد در حدّ توان خودمون مقابله کنیم.