روزي كه راه آسمان را باز كردند گلبانگ هجرت را طنين انداز كردند
مرغان بي پرواي جان با همت خون تا منتهاي عاشق پرواز كردند
گلهاي زينت بخش دين در خون غنودند درهاي بستان شهادت را گشودند
آن سبز سرداران قوم سربداران شعر ظفر را با رديف خون سرودند
شب زنده داران هيبت شب را شكستند بند علايق را زپاي جان گسستند
در راه حفظ و اعتلاي مكتب عشق با قدسيان روي سرير خون نشستند
در چشمه سار خون وضو كردند ياران برقبله گاه عشق، روكردند ياران
تير نماز آخرين خويشتن را در كاسه ي چشم عدو كردند ياران
كالاي جان را بي بها تقديم كردند پيوند خود را با خا تحكيم كردند
بر صفحه ي تاريخ خون ، شيران ايران جغرافياي عشق را ترسيم كردند
آنجا كه داد، از آتش بي داد، مي سوخت شمع عدالت در مسير باد مي سوخت
صبر و قرار بي قراران سبكبال چون شعله اي در دامن فرياد مي سوخت
وقتي به تير خصم جسمي پاره مي شد ياسنگري تخريب با خمپاره مي شد
آن لحظه خاك جبهه بوي عشق مي داد گويي كه درد، از دردمندي چاره مي شد
آنجا سراي دل، هواي ديگري داشت آهنگ جان دادن نواي ديگري داشت
نجواي جان سوز كميل شب نشينان در نيمه هاي شب صفاي ديگري داشت
دلدادگان در خون خراميدند ورفتند سرچشمه ي انوار را ديدند و رفتند
آن نفس هاي مطمئنه ، ارجعي را با شعر پيروزي سرائيدند و رفتند

كبوترها، كبوترها، به دلجويي از آن بالا
نگاهي زير پا گاهي اسيران قفس ها را!
خوشا پروازتان با هم، بلند آوازتان با هم
به ياد آريد ما را هم در آن پرواز كردن ها...
كبوترها، كبوترها،هواي پر زدن دارم
ولي با من نمي آيد، نمي آيد دلم، دردا!
چه ديدي اي دل اينجا تو، كه ماندي در گل
اينجا تو
شدي بي حاصل از اينجا تو، با هم رويم آنجا
شكن حصر و قفس ديگر، رهايي را بكن باور
بزن در آسمان ها پر، به پروازآ، به پروازآ...
هوا گر بسته پايت را لگامي زن هوايت را
بده دست ولايت را، غزلخوانان بيا با من
فريبت داده گر دنيا، فريبي ده تو هم او را
بگير اوجي بناگاه و بزن پا بر سر دنيا
درنگت چيست هان اي دل؟ همه رفتند تا منزل
چرايي اين چنين غافل، بيا، دير است تا فردا
هلا اي خيال آدم ها، ببينيد اين كبوتر ها
منم، آن خويش گم كرده، كه خود را كرده ام پيدا
تو هم رستي زبنده اي دل، بيا نزديك شد تا منزل
بگو با من، چه مي بيني درآن آفاق ناپيدا؟!...
منبع: كتاب گزيده شعر جنگ و دفاع مقدس، انتخاب و توضيح: حسن حسيني، ص48

بي سايه مرا آن نور، با خويش كجا مي برد
بي پرسش بي پاسخ، مي رفت و مرا مي برد
ها! گفت تماشا كن گلخاك شهيدان را
خالص نشدي ورنه، اين خاك تو را مي برد!
من بودم و من بودم، در حال شدن بودم
انگار شوري، رقصان به سما مي برد
هنگامه ي محشر بود، يا وعده ي ديگر بود
آن پاي كه بي سر بود، تن را چه رها مي برد
رو سوي خطر مي رفت، يا سير و سفر مي رفت؟!
هم باورمان مي داد، هم باورمان مي برد
پيري كه غريبي را، از كرب و بلا آورد
اين بارغريبان را تا كرب و بلا مي برد!
منبع: كتاب گزيده شعر جنگ و دفاع مقدس، انتخاب و توضيح: حسن حسيني، ص92

كودكي سوخت در آتش به فغان، هيچ نگفت
مادري ساخت به اندوه نهان، هيچ نگفت
پدر پير شهيدي كه به عشق ايمان داشت
سوخت از داغ پسر هاي جوان، هيچ نگفت
دختر كوچك همسايه ي ما پر زد و رفت
دل آيينه شكست و كس از آن هيچ نگفت
وقتي از شش جهت آوار تبر مي باريد
مردي از حنجر نامرد جهان هيچ نگفت
وطنم زخمي شمشير دو صد حادثه گشت
باز با اين همه چون شير ژيان هيچ نگفت
آن طرف تر، پس ديوار بلند ترديد
شاعري بود كه با طبع روان هيچ نگفت
خاك خوبم، وطنم، درگذر از آتش دود
آب شد، آب، ولي از غم نان هيچ نگفت
شبي از خويشتنم خواستم آيينه چه گفت؟
پاسخش باز همان بود، همان، هيچ نگفت
مي توان گوشه اي از داغ مرا شرح نداد
ولي از اين همه هرگز نتوان هيچ نگفت
منبع: كتاب گزيده شعر جنگ و دفاع مقدس، انتخاب و توضيح: حسن حسيني، ص227

وقتی آمازون پشت همجنس‌گراها در می‌آید

مدیرعامل آمازون اعلام کرد که دو میلیون و 500 هزار دلار به کمپینی کمک کرده‌ که در راه دفاع از قانون ازدواج همجنس‌گراهای ایالت واشنگتن فعالیت می‌کند.

اعتراف بی‌سابقه رئیس ارتش رژیم صهیونیستی:

ایران بلایی سرمان می‌آورد که نظیرش را ندیدیم

توانایی ما برای ضربه موثر وارد کردن علیه تاسیسات هسته‌ای ایران محدود و کم اثر است و اگر ما با این شیوه علیه ایران حمله کنیم، تاثیر نامطلوبی بر ارتش اسرائیل خواهد گذاشت.

عصبانیت روزنامه صهیونیستی از کاریکاتور ایرانی + کاریکاتور

این کاریکاتور يهوديان را در حال دعا كردن در مقابل ديوار "ندبه" به تصوير كشيده، اما آن را با نماد معروف خيابان وال استريت تلفيق کرده است.